"İnsan gerçekten asılırsa ölür ve her şey biter, ama asılması için yapılan bütün hazırlıkları yaşamak zorunda bırakılır ve ancak ilmek yüzünün önünde sallanırken affedildiğini öğrenirse bütün hayatı boyunca bunun eziyetini çekebilir.
Burada evde, ailemin arasındayken bile, beni aydınlık salondan çok, karanlık odama iten bir haldeyim.
Aile içinde, en sevgili insanlar arasında, bir yabancıdan da yabancı gibi yaşıyorum. Son yıllarda annemle günde ortalama yirmi kelime bile konuşmadım, babamla hiçbir zaman selamlaşmadan öteye gidemedim.
Babamın şimdiki çocukların ve özellikle de kendi çocuklarının şanslı durumuna bitmez tükenmez imalarda bulunarak kendi gençliğinde çektiği sıkıntıları anlatmasını dinlemek rahatsız edici.
Sağlıklı mısın: Hayır: kalp, uyku, sindirim.
Annem babamın sevgi dolu bir kölesi ve babam da annemin sevgi dolu bir zorbası, bu yüzden de aralarındaki uyum her zaman mükemmel oldu."
Kafka'nın annesi Julie'nin Felice Bauer'in annesi Anna'ya yazdığı mektuptan: "o belki de evlilik için yaratılmamış, çünkü bütün arzusu yazmak, bu, onun için hayattaki en önemli şey."
Franz Kafka, Babaya Mektup
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder