“[Carl Becker’a göre] Aydınlanma düşünürleri, söz gelimi ortaçağ Hristiyanlık düşüncesindeki yaratılmış evren kavramını reddettiler ama kendi kendine işleyen bir mekanizma olarak evren ve tabiat kavramına karşı çıkmadılar. Hatta bu mekanizmayı, bu kendine yeterli makinayı topluma ve insan ilişkilerine de taşıdılar. Gerçek otorite figürleri olarak, Kilise’nin ve İncil’in otoritesine karşı çıktılar ama bunun yerine tabiatın ve aklın otoritesini koydular ki, bu da Aydınlanma’nın “otorite karşıtı” bir söylem olmadığını göstermektedir. Bir kelimeyle, St. Augustinas’ın “cennetsel şehri”ni, bir “yeryüzü şehri” haline getirmekten başka bir amaçları yoktu. Becker’a göre Aydınlanma düşünürlerinde başat olan bütün kavramlar (akıl, tabiat, hürriyet vb.) dinsel içeriklerinden soyutlanmış kavramlardı o kadar.”
(Ahmet Çiğdem, Aydınlanma Düşüncesi)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder